آخر خط زندگیم این نفسای آخره
وقتی دارم با هر نفس از این زمو نه سیر می شم
وقتی با یه زخم زبون از این و اون دلگیر می شم
این آخره راه دیگه باید که تنها بمیرم
تنها تو اوج بی کسی تو غربت آروم بمیرم
باید برم باید برم باید که بی تو بپرم
آخ که چه سنگین می گذره این نفسای آخرم
سکوت من نشونه ی رضایتم نیست می دونی
گلایه هامو می تونی از توی چشمام بخونی
بگو آخه جرمم چیه که باید اینجور بسوزم
هیچی نگم داد نزنم لبامو رو هم بدوزم
دربدره غزل فروش منم که گیتار میزنم
با هر نگاه به عکست انگارمن خودمو دار می زنم
نفرین به عشق به عاشقی نفرین به قلب سرنوشت
به اون نگاه که عشق تو تو سر نوشت من نوشت
نفرین به من نفرین به تو نفرین به عشقه منو تو
به ساده بودنه منو به اون دل سیاه تو
یه رازی هست میون ما بین منو تو و خدا
واسه همین وقت سفر ازت نپرسیدم چرا
تو آسمون بی کسیم عشقت مثه ستاره بود
گفتی به من خوب میدونم این تنها راه چاره بود
تور سفید بخت تو عزیزم می خوام بیبینم رو موی قشنگت
خوشبختی تو آرزوی منه قربون اون دل همیشه تنگت
گذشتن از اون همه عشق برای من ساده نبود
با اینکه پر پر میزدم باید می رفتی دیر یا زود
دیگه واسه تموم عمر میگذرم از خواستن تو
یه چیزی مثه معجزست از این به بعد دیدن تو
برو برو عزیزه رفته ام جا توبه دنیانمی دم
خیالت آسوده باشه راز تو هیچ جا نمیگم
رازتو هیچ جا نم گم....
